Kelapa sawit adalah tanaman ekonomi yang berharga dan menyediakan sumber pekerjaan.[8][9] Ia membenarkan pemilik tanah kecil untuk mengambil bahagian dalam ekonomi tunai[10] dan sering menyebabkan peningkatan infrastruktur tempatan dan akses yang lebih besar kepada perkhidmatan seperti sekolah dan kemudahan kesihatan. Di beberapa kawasan, penanaman kelapa sawit telah menggantikan amalan tradisional, selalunya disebabkan oleh potensi pendapatan minyak sawit yang tinggi.[8][9]

Walau bagaimanapun, dalam beberapa kes, tanah telah dibangunkan oleh ladang kelapa sawit tanpa perundingan atau pampasan orang asli menduduki tanah itu. Ini telah berlaku dalam Papua New Guinea, Colombia,[11] danIndonesia.[12] Di Sarawak, Borneo Malaysia, terdapat perdebatan mengenai apakah terdapat perundingan yang sesuai dengan komuniti Long Teran Kanan sebelum pembangunan tanah tempatan untuk ladang kelapa sawit.[13] Peruntukan tanah asli menyebabkan konflik antara ladang dan penduduk tempatan di setiap negara.[11][12][13]

Menurut laporan 2008 oleh NGO termasuk Friends of the Earth, syarikat minyak sawit juga dilaporkan menggunakan kekuatan untuk memperoleh tanah dari masyarakat pribumi di Indonesia.[12] Di samping itu, sesetengah ladang kelapa sawit Indonesia bergantung kepada buruh import atau pendatang tanpa izin, yang telah menimbulkan kebimbangan mengenai keadaan kerja dan kesan sosial amalan-amalan ini.[14]